۱۳۸۸ دی ۲۱, دوشنبه

The Cheerful Insanity of Giles, Giles and Fripp



.

How do they know?

I know a man and his name is George.
George is his name, and a man I know.
Know I George, his name and a man?
Man, his name is George and I know him.
.

خوب اگه از بیتلز و یا پینک فلوید خوشتون میاد ازین آلبوم شاید خوشتون بیاد. یعنی خداییش از بیتلان خوشتون میاد؟ حالا فلوید رو میشه یه کاریش کرد ولی... در واقع این آلبوم به شدت من رو برد تو فضای آلبوم اول فلوید و سید برت و فلوت زن در دروازه های سپیده دم که رفته بودم کتابش رو هم دانلود کرده بودم و می دونین این هم مثل همون کتاب فلوت که قصه ی بچه هاست ها است! خب حالا سوال اگه این باشه اول کدوم؟ خب متاسفانه اول پینکی ها بودند. مثل این حقیقت تلخ که رابرت جوونیش دری وری های بیتلز ها رو کاور می کرده باورش سخته. اصلا بابا اینا هم مهم نیستند. داستان رادنی چاق و زشت که دخترا ازش دعوت رقص می کنن و وقتی رادنی میاد وسط میرن کنار و بهش می خندن و رادنی چاق و زشت که باباش بهش میگه تو هم یه روز یه دختر چاق و زشت مثل مامانت پیدا می کنی و باهاش ازدواج می کنی و رادنی که دلش نمی خواد با یه دختر چاق و زشت ازدواج کنه و میره کتاب های بی ادبی می خونه رو اگه بزاریم کنار می رسیم به چند تا آهنگ این آلبوم که راحت میشه فهمید کار رابرت فریپه مثل سویت شماره 1 و ترک بعدی ش. که اولی آدم رو یاد همون کنتراپانکتوس سولوهاش می اندازه. خب؟ هیچی کلا انقدر مهم نبود. ولی خوبه

.


The sun is shining, but it's raining in my heart

.

۲ نظر:

AmiRaghi گفت...

توضیح در باره کلمه استریو که اون گوشه نوشته : عکس کاور صفحست و اون موقع بیشتر صفحه ها مونو بودن و بیشتر گرامافونها هم مونو بودن و استریو بودن تقریباً لوکس بود.

Mehdi گفت...

i see